Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Najwięcej tekstów o niepełnosprawnych powstało za pontyfikatu Jana Pawła II. W dokumencie na Międzynarodowy Rok Osób Upośledzonych z 1981 r. czytamy: "Z punktu widzenia integralnego humanizmu, (...) niedopuszczalna jest nawet hipoteza, jakoby Bóg »pomylił się«, stwarzając niepełnosprawne dziecko". W Liście apostolskim "Salvifici doloris" (1984 r.) Papież podkreślił, że powołaniem niepełnosprawnych jest "uczyć świat, czym jest miłość", bo dzięki ich współdziałaniu z innymi "mogą zrodzić się owoce duchowe, które stanowią przejmującą lekcję dla ludzi zdrowych". Rok później Papież w motu proprio "Dolentium hominum", ustanawiającym Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, umieścił niepełnosprawnych jako jeden z priorytetów jej działania. W homilii z okazji Jubileuszu Osób Niepełnosprawnych wygłoszonej w Rzymie 3 grudnia 2000 r. podkreślił, że "Bóg pozwala się widzieć i kochać w niepełnosprawnych". O roli upośledzonych i niepełnosprawnych dzieci, ich uczuciowości i płciowości, pisała w dokumencie "Rodzina a integracja osób niepełnosprawnych w dzieciństwie i wieku dorastania" Papieska Rada ds. Rodziny. Z okazji Międzynarodowego Roku Niepełnosprawnych specjalny dokument wydała Kongregacja Nauki Wiary. Alarmowała w nim o nadużyciach seksualnych wobec upośledzonych oraz poruszyła kwestie życia seksualnego niepełnosprawnych (Kościół sprzeciwia się współżyciu niepełnosprawnych, jeśli ich kalectwo wymaga ingerencji osób trzecich przy akcie małżeńskim).
II Polski Synod Plenarny zwrócił uwagę parafialnym radom duszpasterskim, aby zadbały o "konfesjonały dla osób słabo słyszących, odpowiednie podjazdy i wejścia dla poruszających się na wózkach inwalidzkich". Biskupi apelowali, by niepełnosprawnych angażować do służby ministranckiej, lektorskiej czy scholi, integrować ich zabierając na pielgrzymki. Nawoływali do "przełamania dystansu i lęku" między zdrowymi a niepełnosprawnymi, "pokonania ignorancji", "odmitologizowana świata niepełnosprawnych".
Najwięcej domów opiekuńczych i leczniczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym prowadzą szarytki, franciszkanki rodziny Maryi, elżbietanki i służebniczki starowiejskie, benedyktynki samarytanki i siostry Maryi Niepokalanej, jadwiżanki oraz bracia szkolni. Wśród ruchów i stowarzyszeń chrześcijańskich niepełnosprawnymi zajmuje się Wiara i Światło (wypracowane metody pomocy i integracji przez założoną przez Jeana Vaniera Wspólnotę były inspiracją dla instytucji świeckich). Od 1992 r. w Polsce działa sieć tzw. Stacji Caritas oferujących opiekę pielęgniarską oraz proste zabiegi rehabilitacyjne niepełnosprawnym w ich domach.
