Był rok 1952, "Tygodnik" miał zostać wkrótce zamknięty, "essay" nigdy się na jego łamach nie ukazał, sam Herbert uważał go później za zaginiony. Odnalazł się po śmierci autora, opublikowały go "Zeszyty Literackie", a teraz otwiera przygotowaną przez redaktorkę "Zeszytów" książkę. Książkę, która w intencji Barbary Toruńczyk ma być czymś więcej niż zbiorem ineditów.

Dorobek Herberta w chwili jego śmierci wyglądał na stosunkowo szczupły. Stopniowe opracowywanie tekstów rozproszonych i pozostałych w rękopisie - o korespondencji nie wspominając - zmieniło ten obraz. Dzieło poety okazało się znacznie rozleglejsze, a przy tym połączone siecią powracających wątków i zaniechanych ścieżek.

"Herbert był autorem cyklów - pisze Barbara Toruńczyk. - Miał wizję książki, którą tworzył, i nowo powstającym utworom na ogół przyznawał określone miejsce w szerszej...