Do Czaykowskich pisał listy głównie żartobliwe, to Herbert ludyczny. Elzenberg był jego profesorem, mistrzem, wzorcem intelektualnym i wzorcem postaw życiowych. Listy do Misiołkowej przeradzały się w dziennik, w którym wprost i spontanicznie notował swoje reakcje na bieżące wydarzenia. Pisząc do Zawieyskiego wpierw był Herbert w skórze adepta literackiego i wielbiciela, potem inaczej się stylizował, odczuwając - co da się odczytać - pewną przewagę nad adresatem.

Konwencja, historia i człowiek

W korespondencji z Turowiczem na początku role wydawały się w naturalny sposób ustalone. Turowicz redagował ważne czasopismo, a Herbert był młodym autorem, potem bliskim współpracownikiem. Autor stawał się coraz cenniejszy i coraz słynniejszy, ale relacja autor-redaktor trwała i zawsze można było się do niej odwołać. Występuje także w tej...