Prorok opisuje różne grupy, również starszych, oddające bałwochwalczy kult - i to na terenie świątyni. Mówi o kulcie oddawanym “bożkowi zazdrości" (8, 3.5), co mogło oznaczać kult bogini Aszery, ale nie wyklucza też związków ze wspomnianą przez Jeremiasza “królową niebios" (Jr I 44). Wspomina o kulcie oddawanym jedynie przez kobiety: “I zaprowadził mię do wejścia w bramę Domu Jahwe, która znajdowała się po stronie północnej. A tam oto siedziały kobiety opłakujące Tammuza" (Ez 8, 14). Tammuz to imię babilońskiego bożka płodności, opłakiwanego wraz z zamieraniem wegetacji. Jego partnerką była bogini Isztar, którą uobecniały kobiety pełniące w świątyni funkcję płaczek po Tammuzie. Ezechiel odwołuje się zarazem do głębszej tradycji sumeryjskiego bożka Dumuzi, znanego w Izraelu i Judzie jako Baal lub Adonis.

Problem fałszywego proroctwa zajmował wielu autorów...