Spróbujmy z jednej ­perykopy Dziejów Apostolskich (3, 1-10) wyciągnąć kilka lekcji ewangelizacji. Lekcja pierwsza: „Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni (…)”. Piotr i Jan to synteza Kościoła. Piotr – symbol urzędu (pierwszy papież) i Jan – symbol charyzmatu („uczeń, którego Jezus kochał”). Są nierozłączni, wspierający się, uczący się od siebie. Nawet wtedy, gdy udział Jana zdaje się zredukowany do obecności. Jan po prostu jest. Albo lepiej: jest przy. Piotr potrzebuje jego obecności, gdyż ewangelizacja nie jest jego prywatnym działaniem. Ewangelizuje zawsze Kościół. Kiedy ta zasada nie przekłada się w moim życiu na konkretne doświadczenie, jeśli wszystko muszę zrobić sam, a drugiego traktuję jak ciężar albo rywala – powinienem zaprzestać działalności „ewangelizacyjnej” (cudzysłów jest tu potrzebny).

Lekcja druga: „wchodzili o godzinie dziewiątej”. Biblijna dziewiąta to nasza...