8
Dżuma epoki kamienia
Dżuma epoki kamienia
Największa epidemia dżumy przetoczyła się po Azji i Europie w połowie XIV w., a jej ofiarą mogło paść nawet 200 mln ludzi – być może nawet co drugi mieszkaniec Europy.
800 lat wcześniej, w czasach Justyniana, ta sama choroba uderzyła w Cesarstwo Bizantyjskie. Niewykluczone jednak, że nie była to pierwsza wielka epidemia dżumy – zasugerował na łamach „Cell” zespół Nicolása Rascovana z Uniwersytetu w Marsylii.
Badacze odnaleźli w skamieniałościach 20-letniej kobiety pochowanej na terenie dzisiejszej Szwecji ok. 4900 lat temu DNA pałeczki dżumy (bakterii wywołującej tę chorobę). Po prześledzeniu jej mutacji zasugerowali, że bakteria mogła rozprzestrzenić się z Europy Środkowo-Wschodniej, gdzie ok. 5400 lat temu, w późnym neolicie, na terenie Mołdawii, Rumunii i Ukrainy, gwałtownie upadły wielkie osady – być może z powodu epidemii. Stamtąd, szlakami handlowymi, odmiana pałeczki dżumy mogła zawędrować do Skandynawii. ©℗
Napisz do nas
Chcesz podzielić się przemyśleniami, do których zainspirował Cię artykuł, zainteresować nas ważną sprawą lub opowiedzieć swoją historię? Napisz do redakcji na adres redakcja@tygodnikpowszechny.pl . Wiele listów publikujemy na łamach papierowego wydania oraz w serwisie internetowym, a dzięki niejednemu sygnałowi od Czytelników powstały ważne tematy dziennikarskie.
Obserwuj nasze profile społecznościowe i angażuj się w dyskusje: na Facebooku, Twitterze, Instagramie, YouTube. Zapraszamy!
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
S-NET zapewnia wsparcie