Usiądziemy z Fatimą Mohammad na tych czterech matach, w kącie, po turecku. Podkurczymy nogi, przestaniemy się ruszać i odzywać – i ludzie o nas zapomną. Ona, młoda lekarka, to nasza przewodniczka. Będzie mówić o pacjentach. Słowami, gestem, czasem grymasem twarzy. „Spójrz, ma 20 lat i już troje dzieci”. „A tej ojciec w domu nie pozwala mówić, że boli”.

To pomieszczenie – 3 na 5 metrów, dywan ze słomy, na ścianach rysunki dzieci – plus jeszcze sąsiednie, w którym inny lekarz bada ciężarne kobiety – to mobilna przychodnia zdrowia. Mieści się w ośmiu kartonach (w nich: lekarstwa, teczki z danymi pacjentów, stetoskopy, przenośny ultrasonograf i rękawiczki jednorazowe). Można ją rozłożyć w kwadrans.

Dziś lekarze przywieźli przychodnię na obrzeża jordańskiej wsi Umm al-Kutajn, kilka kilometrów od terytorium Syrii. Jest początek lipca. Po tamtej stronie granicy jedenasty dzień...