Nazywał się John Woolman, mieszkał w okolicach Filadelfii. Z zawodu krawiec i kupiec, z zamiłowania pamiętnikarz i kaznodzieja, należał do wspólnoty kwakrów, jednej z chrześcijańskich (wówczas, bo teraz jest z tym różnie) grup, która wyróżniała się umiłowaniem pacyfizmu i promowaniem indywidualnego kontaktu z Bogiem. Miał jedną obsesję: świat urządzony od podstaw na zasadzie miłości bliźniego. U kwakrów największą wagę przywiązywano nie do intelektualnego wykładu prawd wiary, a do świadectw ludzi opowiadających, jak Bóg w ich życiu działa. Woolman swoje kazania zaczął więc ćwiczyć na sobie, próbując żyć tak, jakby każdy człowiek rzeczywiście był jego bratem, siostrą i Jezusem.

Nosił wyłącznie białe ubrania (kapelusz też), bo nie chciał wspierać wyzysku niewolników pracujących na statkach przywożących barwniki z Karaibów. Gdy szedł w gości, odmawiał jadania na srebrze i...