Wyznaczenie przez prezydenta Andrzeja Dudę Antoniego Macierewicza na marszałka seniora nowego Sejmu (pamiętamy chyba wszyscy szorstkość relacji obu panów w czasach, gdy ten ostatni był ministrem obrony) oraz wystawianie przez PiS jako kandydatów na sędziów Trybunału Konstytucyjnego Krystyny Pawłowicz i Stanisława Piotrowicza rozumieć można chyba tylko w jednym kluczu.

Skoro partia rządząca nie wygrała tak, jak spodziewała się wygrać, a teraz musi walczyć o większość w Senacie, faktyczny przywódca państwa doszedł do wniosku, że najlepszym socjotechnicznym ruchem będzie pokazanie całej reszcie świata, ze szczególnym uwzględnieniem „totalnej opozycji”, środkowego palca. A następnie sycenie się jej bezsilnym wyciem (które natychmiast nastąpiło). Sytuacja – wypisz wymaluj – jak z megahitu dziecięcego kina, filmu „Potwory i spółka”, w którym śledzić możemy przygody sympatycznych...