W pierwszym wydaniu "Tekstyliów" redaktorzy, dążąc do określenia pokoleniowej tożsamości, wskazują na jej nieokreśloność jako cechę najbardziej charakterystyczną i odróżniającą ówczesnych dwudziestoparolatków od poprzedników. A zatem twórca urodzony w latach 70., nie będąc kimś zdefiniowanym przez czynniki zewnętrzne, historyczne czy społeczne, mógłby zdefiniować się dowolnie, okazać się każdym, upodobnić się do wszystkich - lub od wszystkich odciąć. Jednak w praktyce większość "tekstylnych" autorów niezbyt daleko odeszła od braci "brulionowych", powielając lub małpując ich problemy i poetyki.

W pierwszym wydaniu "Tekstyliów" nie znajdziemy Jacka Dehnela, dużo za to znajdziemy tam omówień i przywołań Andrzeja Sosnowskiego - jako patrona najbardziej ofensywnej części młodszych poetów, a także Świetlickiego, który był już wtedy mistrzem (aż nadto) oczywistym....