Hej, gdzie idziesz? – Idę tutaj. – Czemu więc się tutaj nie zatrzymałeś? – Przecież idę: tutaj, czyli w miejscu, w którym ziemia wspiera moją stopę, a ciężar ciała z lewej pięty przetacza się płynnie ku palcom, by teraz – w nowym tutaj – zetknąć się z gliną (trawą, betonem, wilgotnym piaskiem) piętą prawą, przetoczyć ku palcom i znowu oprzeć się na ziemi piętą lewą...

Prąd napięcia i rozluźnienia rozpoczyna się w mięśniach i ścięgnach śródstopia – nie wszystkie z nich mogę wyśledzić świadomością – potem się wznosi: przez staw skokowy, łydkę, kolano i udo, do biodra. Ręce w swobodnym ruchu przejmują rytm nóg, wzmacniają go, stabilizują. Krok za krokiem, tętno pulsuje, oddech napełnia płuca, zaproszony obniżeniem przepony, i ucieka z powrotem w świat, który wokół mnie przemyka do tyłu.

Oto człowiek w oknie, teraz motyl, teraz tramwaj, teraz skręt za róg kamienicy, z...