Ładowanie...
Bez ram
Bez ram
Przemyślnie dobiera motta, w teksty wplata cytaty z innych dzieł, w wywiadach podrzuca nowe wątki – dodatkowe puzzle, które pozwalają mu rozbudować (czasem uprościć, innym razem skomplikować) literacką układankę. „Rozmowy z głuchym psem” poprzedza epigraf z „Dociekań filozoficznych” Wittgensteina. Filozof zastanawia się, czy pies może udawać ból, sugerując, że do osiągnięcia takiego efektu niezbędna byłaby „właściwa oprawa”. „Prawdziwe udawanie” jest możliwe wyłącznie w odpowiednich ramach.
Tom Foksa jest zamachem na Wittgensteinowską „oprawę”. W serii krótkich tekstów pisarz przeprowadza demontaż naszych poznawczych i ontologicznych ram, ale nie po to, by skonfrontować nas z autentycznym cierpieniem. Chodzi mu – jak sądzę – o odrzucenie gotowych formuł (przede wszystkim samopowtarzalnych form literackich), o zejście na elementarny poziom mowy, na którym można uchwycić różnicę między rzeczywistym stanem emocjonalnym a jego symulacją. „Rozmowy...” są etapem pośrednim, na którym skierniewicki poeta przygotowuje się do innego rodzaju działania, szykuje się do „przeprowadzki” (taki tytuł nosi ostatnia sekwencja wierszy), zgodnie z formułą, w myśl której nowe stadium musi poprzedzić zejście do podziemi. W tym przypadku – do podziemi języka.
Darek Foks, „Rozmowy z głuchym psem”, Dom Literatury w Łodzi, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi, 2013
Autor artykułu

Napisz do nas
Chcesz podzielić się przemyśleniami, do których zainspirował Cię artykuł, zainteresować nas ważną sprawą lub opowiedzieć swoją historię? Napisz do redakcji na adres redakcja@tygodnikpowszechny.pl . Wiele listów publikujemy na łamach papierowego wydania oraz w serwisie internetowym, a dzięki niejednemu sygnałowi od Czytelników powstały ważne tematy dziennikarskie.
Obserwuj nasze profile społecznościowe i angażuj się w dyskusje: na Facebooku, Twitterze, Instagramie, YouTube. Zapraszamy!
Newsletter
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]