Akademia Szwedzka dokonała bardzo rozważnego (ale wcale nie zachowawczego) wyboru. Zamiast postawić na Salmana Rushdiego lub Serhija Żadana i uczynić z tegorocznej nagrody moralnie słuszny, ale jawnie polityczny manifest, wskazała na autorkę prozy powściągliwej i antyheroicznej. Zamiast Michela Houellebecqa, celebrującego w swoich książkach żałobę po zachodnioeuropejskim maczyzmie, wybrała kronikarkę rzeczy małych, ale patrzącą w przyszłość z podniesioną głową. Przed Ernaux aż piętnastu obywateli Francji było wyróżnionych Literacką Nagrodą Nobla, począwszy od pierwszego laureata z 1901 r., poety Sully’ego Prudhomme’a. Choć Francja może się pochwalić największym kawałkiem w narodowościowym torcie literackich noblistów, to dopiero w tym roku uhonorowano pierwszą Francuzkę. Ernaux jest też ledwie 17 kobietą wśród 119 laureatów nagrody.

Twórczość pisarki, która 1 września...