Zofia z Lubańskich Stryjeńska (1891–1976) była w okresie międzywojennym najbardziej rozpoznawalną malarką polską. Sześć panneaux dla pawilonu polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego w 1925 r. wywołało entuzjazm krytyków i zdobyło główną nagrodę. Była też pełną temperamentu kobietą o oryginalnej urodzie, ekscentryczną gwiazdą przedwojennych salonów. Jej dzieło to najważniejsze bodaj w naszej sztuce świadectwo fascynacji imaginacyjną słowiańszczyzną. Jednak jej biografia nie jest wcale kroniką sukcesów. Opowiada o konflikcie między rolami społecznymi artystki i matki, a także o toksycznym związku z ukochanym mężem (małżeński spór przerodził się w publiczny skandal, gdy Karol Stryjeński umieścił żonę w zakładzie dla nerwowo chorych). O nieustannej pogoni za pieniędzmi. O wojennym Krakowie. O życiu na emigracji – wciąż na walizkach,...