A Pan rzekł: »Ty żałujesz krzewu rycynowego, koło którego nie pracowałeś i którego nie wyhodowałeś; wyrósł on w ciągu jednej nocy i w ciągu jednego dnia zginął. Ja nie miałbym żałować Niniwy, tego wielkiego miasta, w którym żyje więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie umieją rozróżniać między tym, co prawe, a tym co lewe, a nadto wiele bydła?«” (Jon 4, 10). Uderza zamykający ją znak zapytania. W tym ta Księga jest wyjątkowa. Zostawia mnie, czytelnika, z niepewnością, rodzajem niespełnienia, w zawieszeniu. Nawet jeśli ja oraz wielu z nas nie ma wątpliwości co do sensu Księgi, to nie przestaniemy myśleć o tym, czy Jonasz pojął słowa Boga i czy przyjął je za swoje. Czy uwierzył w sens skruchy i wybaczenia? Czy zobaczył, że cała ta historia ma pokazać moc Bożej łaski? Wiemy, że ta nie jest ograniczona do jednego, nawet wybranego ludu. Nie ma nic wspólnego z kolorem skóry,...