Punkt widzenia: https://antyliberalny1.blogspot.com/2017/10/sukces-czy-porazka-po-27-latach.html

wspólnotową fiestą?"... A może dlatego, że jest to data warta zapamiętania, ale w substancji narodowej pamięci, a nie odgórnie forsowaną sugestią wg ideologicznej (po)słusznej linii. A było ci kiedyś "narodowe" święto 22 Lipca, które dziś zarosło trawą niepamięci; więc chyba lepiej by 4 czerwca nie wpadł do tej samej czarnej dziury(?)

"Wałęsa wie, że epoka dziesięciomilionowej Solidarności przeminęła, zaangażowana jest garstka działaczy, a i oni są podzieleni. Dlatego w 1988 r. przekonuje do przerwania strajku w Stoczni Gdańskiej i do rozmów z komunistycznym rządem. Żeby ugrać coś zamiast niczego."

tak jak bez JP II trudno sobie wyobrazić fenomen Solidarności i okrągłego stołu, tak bez wątpienia bez Balcerowicza oba te i cała rewolucja '89-go roku poszłyby się paść - tyle w temacie

Kwestie zasadnicze. Jeśli się myśli o okrągłym stole, wolnych wyborach, dacie 4 czerwca (czego konsekwencją była transformacja ustrojowa), to wydaje mi się, iż dyskusje przewalające się przez Polskę zupełnie nie trafiają w sedno sprawy. Cieszmy się z dokonanych przemian, co umożliwiły umowy ówczesnej opozycji reprezentowanej przez NSZZ Solidarność z rządami PZPR. Świat nas cenił właśnie za łagodne przejście z systemu rozdzielczo-nakazowego do gospodarki wolnorynkowej. Nawet, a niech tam, dzisiaj jestem wyrozumiały, i Plan Balcerowicza jestem w stanie zaakceptować. Natomiast nie rozumiem, dlaczego po 5-10 latach nadal tkwiliśmy w systemie neoliberalnym? Po terapii wstrząsowej, być może niezbędnej, należało zacząć budować państwo dobrze zorganizowane, bardziej sprawiedliwe, gdzie obywatel byłby w centrum uwagi. Interes publiczny powinien być przekładany – na każdym szczeblu władzy – nad interes prywatny. Tak się nie stało. Dopiero „rewolucja PiS” unaoczniła, niektórych wprowadzając w prawdziwy szok, jak wiele jest niedociągnięć, problemów, zwykłej biedy i niezadowolenia… Problemem więc dzisiaj nie jest, kto z kim i w jaki sposób się dogadał (historii już nie cofniemy), tylko jak teraz skorygować kierunek, w którym chcielibyśmy by podążał nasz kraj. Szczególnie, iż ostry spór polityczny przeorał nasz kraj i naszą świadomość na dwie części. Czy jesteśmy zwolennikami liberalizmu w rodzaju państw Ameryki Łacińskiej lub Indii? A może raczej wolimy państwowość krajów skandynawskich – na przykład. Jeśli wolno. Radziłbym zarówno rządzącym jak i opozycji – może po jesiennych wyborach – powołać jakieś nowe, tematyczne „okrągłe stoły” i wspólnie, bez zacietrzewienia, zastanowić się nad pożądanym kształtem naszego państwa. Nawołuję do tego od lat…

4 czerwca skończyło się myślenie, że komunizm może przetrwać”. Polacy w wyborach opowiedzieli się za wyrzuceniem komunizmu. I tyle, i Balcerowicz, i ocena jego reform nie ma nic do rzeczy