Zatem czekam na CYKL artykułów Redaktora, w których opisze nam ze szczegółami co, jak i gdzie zrobić DOBRZE. Że wyłoży nam zawiłości ekonomii i wyleczy polską duszę. Ewentualnie wyda "Etykę solidarności 2" - może spadkobiercy wyrażą zgodę na zapożyczenie tytułu... "Podsumował" Tischnera, Balcerowicza, gdańskich liberałów, Millera, Hausnera /kogo pominąłem?/. Krytykować każdy potrafi.

Nie dziwie sie, że p. Woś wypisuje takie androny; to jest jego styl, i nie "daj Boże" przmyślenia. Natomiast bardzo sie dziwie, że Redakcja takie bzdury zamieszcza. Z tego tez powodu coraz rzdziej zagladam n a strony TP. Jest jeszcze czas na opamietanie.

Cóż partia rządząca, dokładnie przeczytała książkę ks. Józefa i dlatego wygrała wybory.

świeżej Transformacji, która przecież przemyciła "do nowej rzeczywistości" wiele sowieckich elementów-przede wszystkim stary Układ Towarzyszy, którzy przybrali barwy ochronne "(re)prywatyzacji" i "wolnego rynku", kontynuując stary nawyk zamordyzmu i pogardy "robolem". Wiele faktów było jeszcze nieznanych, a Ikona Solidarności skutecznie powalił na deski TW Bolka lewym czerwcowym, tak że wiekszość kibicowała na rzecz grubej kreski i "wolności gospodarczej" pod kapitalistyczne dyktando. Na takim gruncie była możliwa realizacja Planu Balceowicza, w którym "ideologiczna linia"(i partykularne interesy Układu) były ważniejsze od godności ludzkiej, czy człowieka w ogóle. Był to czas, w którym chyba większość była zauroczona "wolnością" gubiącą odpowiedzialność za dobro wspólne, a przede wszystkim zasadę społecznego solidaryzmu.

tak powiedzieć o artykule w TP: I like it.

Plan Balcerowicza nie był przyczyną biedy tylko remedium na katastrofę, tj. bankructwo finansowe, strukturalne, polityczne, infrastruktury i rynków w kraju i tak już racjonującym żywność. Plan Balcerowicza to było 10 ustaw, które przywracały możliwośc prowadzenia prywatnych przedsiębiorstw, stabiliziowały złotówkę, ustalały zasady działania NBP itd. Homo sovieticus to postawa wobec świata, w której byt określa świadomość a nie świadomość byt. Jego najpełniejszym wyrazem jest popularne obecnie głosowanie za gotówkę. Reszta wpisu to żale i to nie do tych, ktrzy doprowadzili Polskę do katastrofy tylko do tych, którzy usiłowali ją z niej wydobyć. Jest to bardziej subtelny wyraz homo sovieticus, taki salonowy.

Panie Redaktorze dziękuję za ten artykuł- ciekawy i dopracowany. Ostatnio obiecywałam sobie że nie będę czytała Pana artykułów, cieszę się że nie dotrzymałam sobie słowa. Pewnie każdy ma swoich faworytów do tytułu największego rozczarowania okresu transformacji , a sądzę że opinie części z nas muszą bazować bardziej na przekazach niż własnym doświadczeniu z tamtego okresu i mam nadzieję że komentujący też biorą to pod uwagę. Moim zdaniem jednak dużą wartością jest rozdzielenie polityki od kościoła. Rozumiem że w czasach przedtrasformacyjnych Kościół Katolici w Polsce był instytucją wspierającą opozycję, bo i tez był to czas represji dla opozycyjnych działaczy, którzy skorzystali ze struktur i pomocy Kościoła Katolickiego aby nabrać siły , zbudować własne struktury etc. Ale kontynuowanie tej silnego związku, trochę poprzez „zasiedzenie”, nie przyniosło dobrego ani dla Kościoła ani dla Państwa. Duchowny ( w tym przypadku ksiądz) , który z tytułu pełnienia swojej posługi wchodzi , przynajmniej w środowisku wyznawców, w rolę autorytetu moralnego nie powinien tej roli nadużywać do innych kwestii niż kwestie moralne. Agitując za konkretną siłą polityczną i stygmatyzując tych, którzy nie podążają za jego politycznymi wyborami , ksiądz Tishner – mądry i refleksyjny , uległ pokusie i nadużył autorytetu. Oczywiście nie on jeden, co więcej dzisiaj można powiedzieć że przypadki nadużywania autorytetu przez duchownych są nagminne tylko autorytety nie są takie znane i uznane za taki kaliber jak w przypadku księdza Tishnera. Skoro pokusa prezentowania siły swojego oddziaływania na innych jest tak potężna, tym bardziej należy wdrażać mechanizmy zapobiegające i takim mechanizmem jest rozdział państwowości od Kościoła.

Ludzie, którzy głosowali na Tymińskiego, spokojnie można określić mianem "homo sowieticus". Nie chodzi o to, aby ich obrażać, ale po co ich usprawiedliwiać. Można ich bronić, że zagubieni, niewykształceni, skrzywdzeni nawet, ale to jest właśnie "homo sovieticus".

to ten bezwolny, bezrefleksyjny człowiek, który czeka, aż ktoś mu da.

Nie byłam fanką ks. Tischnera z powodu jego "góralskości", a więc promowania najbardziej ciemnego, szkodliwego etosu społecznego, niemniej uznaje określenie polskiego społeczeństwa terminem homines sovietici jako jedno z najtrafniejszych, lapidarnych recenzji tego, co się dzieje (szkoda, ze nie zauważył korelacji miedzy homo sovieticus i swoimi góralami). I to dzieje się nieustannie, czego przykładem sa wyborcze preferencje Polaków. Podobnie jak za niezwykle trafne i uczciwe uznawałam i uznaję moty panów Cimoszewicza i Komorowskiego.

Z niesmakiem przeczytałem artykuł. Zaskakujące jest miejsce jego publikacji bo akurat ta redakcja była miejscem, z którego ks. Józef Tischner czerpał siłę i wiarę w sens swojej działalnosci. Diagnoza postawiona w latach dziewięćdziesiątych przez Księdza Profesora, a wskazująca na zagrożenia społeczne ujawniła się obecnie w całej pełni. Zaskakująca jest absolutna aktualnosć tresci przemysleń autora zawartych w "W krainie schorowanej wyobraźni", "nieszczesny dar wolnosci" czy "Ksiądz na manowcach". Z tego też względu próba dyskredytowania niezwykłego wysiłku podjętego przez Ks. Józefa Tischnera dla mentalnej zmiany zagubionego społeczeństwa kosztem rezygnacji z własnej drogi naukowej i innych splendorów nakazuje większą wrażliwosć i subtelnosć w ocenie człowieka. Przykro...

Z perspektywy czasu można powiedzieć, że był on oparty na zasadzie, co dać Panu Bogu i co diabłu. Z jednej strony wprowadzał więc instytucje rynkowe, ale bez odpowiedniego zabezpieczenia dla prawa własności, a instytucje rynkowe wymagają praworządności, aby należycie funkcjonowały. Z drugiej nie promował wolności i równości, lecz uprzywilejowywał różne kasty, czyli był źródłem kastowości społeczeństwa i gospodarki. Uważam, że generalnie prof. L. Balcerowicz miał historyczną rację jako naukowiec i ekonomista, natomiast zabrakło mu zdolności politycznych, aby zobaczyć całość obrazu, czego zresztą jest świadomy. W rezultacie cały czas borykamy się z państwem i społeczeństwem z epoki PRL, a gospodarką z epoki bliższej normalnemu standardowi. Należy więc raczej poświęcić krytyczny wysiłek nie temu co w miarę dobrze funkcjonuje tj. gospodarce, lecz temu co niedomaga tj. państwu i w konsekwencji samemu społeczeństwu. Wydaje się, że ze zrozumieniem tego ma problem Rafał Woś.

Z perspektywy czasu można powiedzieć, że był on oparty na zasadzie, co dać Panu Bogu i co diabłu. Z jednej strony wprowadzał więc instytucje rynkowe, ale bez odpowiedniego zabezpieczenia dla prawa własności, a instytucje rynkowe wymagają praworządności, aby należycie funkcjonowały. Z drugiej nie promował wolności i równości, lecz uprzywilejowywał różne kasty, czyli był źródłem kastowości społeczeństwa i gospodarki. Uważam, że generalnie prof. L. Balcerowicz miał historyczną rację jako naukowiec i ekonomista, natomiast zabrakło mu zdolności politycznych, aby zobaczyć całość obrazu, czego zresztą jest świadomy. W rezultacie cały czas borykamy się z państwem i społeczeństwem z epoki PRL, a gospodarką z epoki bliższej normalnemu standardowi. Należy więc raczej poświęcić krytyczny wysiłek nie temu co w miarę dobrze funkcjonuje tj. gospodarce, lecz temu co niedomaga tj. państwu i w konsekwencji samemu społeczeństwu. Wydaje się, że ze zrozumieniem tego ma problem Rafał Woś.