Zawalony ośmiopiętrowy budynek mieścił kilka fabryk tekstylnych; pracowało tu trzy tysiące ludzi, głównie kobiet. Musiały pracować: wprawdzie dzień wcześniej budynek, postawiony nielegalnie, ewakuowano (na ścianach pojawiły się rysy), ale właściciele zarządzili, że fabryki będą szyć nadal. W Bangladeszu koszty pracy w przemyśle tekstylnym są najniższe na świecie – roboczogodzina kosztuje pracodawcę 23 centy, gdy nawet w Chinach jest to jeden dolar – i szwaczka nie ma wyboru: na jej miejsce zawsze są inne chętne.
Nie jest winą europejskich konsumentów to, w jakich warunkach pracują szwaczki w Bangladeszu. Konsument ma zerowy wpływ; często zresztą nie ma pojęcia, skąd pochodzi towar, co najwyżej może to sugerować cena. Choć nie zawsze: Bangladesz szyje nie tylko dla tanich dyskontów, lecz też dla firm uważanych za markowe i modne – w zawalonym wieżowcu szyto np. dla Benettona (...