Wojna królów

Ziemia, na której znalazł się Abram, została obiecana jego potomkom, ale najpierw napotkał w niej głód, a następnie wojnę królów.

05.05.2014

Czyta się kilka minut

Pojął, że ani obfitość w dobrach, ani polityczna niezależność nie były na tej ziemi naturalnie dane. Izrael był odmienny od Egiptu, który korzystał z wylewów rzeki, a jego geograficzne oddzielenie dawało mu poczucie bezpieczeństwa. Tutaj było inaczej. Woda zależała od deszczów spadających z Niebios, a położenie czyniło tę ziemię podatną na podboje. Wszak tu zbiegały się drogi z Afryki, Azji, ba: nawet z Europy. Utrzymanie niepodległości było wyjątkowo trudne. Nie broniły jej naturalne fortece. Rabini powiadają, że właśnie dlatego Bóg wskazał Żydom to miejsce. Zachowanie ziemi, a przede wszystkim duchowej tożsamości było możliwe tylko w oparciu o Boską opiekę. Tak jak czytamy to w Psalmie 48, 4: „Bóg w jego zamkach okazuje się obroną”.

Na ziemie te napadli najmożniejsi z królów perskich, w tym Amrafael, utożsamiany z Hammurabim, a ten z kolei z Nimrodem. Czterech władców stanęło przeciw pięciu wywodzących się z dolin Galilei i rzeki Jordan. Bywa to odczytywane jako walka czterech żywiołów świata – wody, ognia, powietrza i ziemi – z pięcioma zmysłami (Filon z Aleksandrii). Żaden z władców nie okazał się równie potężny jak Abram, który uzbroił swoje sługi i doszedł z nimi aż do Damaszku.

Na początku wojny trzymał się od niej z daleka. Nie był do niej gotowy, a poza tym nie miał interesu, by wspierać królów z ziemi izraelskiej. Do boju ruszył dopiero, gdy porwany został jego bratanek Lot. To pierwszy w historii przykład solidarności Hebrajczyków. Nocą Abram uderzył i odniósł zwycięstwo. Zdarzył się cud. Midrasze uczą: noc została podzielona na dwie części. Cud Abrama zdarzył się w jej pierwszej połowie. W drugiej części nocy Żydzi wyszli z Egiptu. Ojciec wiary uwolnił Lota wraz z jego kobietami, dobytkiem i sługami.

Gdy powrócił, powitał go chlebem i winem król Szalemu Melchizedek i go pobłogosławił. Słowo Szalem bliskie jest słowu szalom, co oznacza pokój. Uważa się, że król Szalemu był potomkiem Szema, syna Noego. W imieniu Boga najwyższego, Stwórcy nieba i ziemi El Eljon pobłogosławił Abrama. Mówił niemal tak jak monoteista. Jednak warto wskazać na różnicę między nim a ojcem wiary. Abraham był pierwszym z ludzi, który nazwał Boga Adon, co wskazuje na istnienie Boga osobowego, Boga, który jest nie tylko Stwórcą, władcą natury, ale też mocą, od której jesteśmy zależni. Dla każdego jest Panem i owym „Ty”, do którego się zwracamy i prosimy o obronę. To ktoś bliski, kogo doświadczamy w osobistej relacji, w bezpośredniej modlitwie, i kto stoi ponad Bogiem poznawanym na drodze abstrakcyjnej. W tym zawiera się pogląd judaizmu: Bóg osobowy i obecny w naszym życiu znajduje pierwszeństwo przed Bogiem teologów i filozofów.

Wojna potwierdziła obietnicę Wiekuistego. Okazał się Abraham dobrym pasterzem tych ziem i potrafił bronić ich przed najeźdźcami. W zamian za zwycięstwo nie chciał ani ziemi, ani łupów. Pragnął tylko pokoju z sąsiadami. Działał roztropnie i sprawiedliwie. Wojna królów uchodzi za szóstą próbę Abrahama. Wyszedł z niej zwycięsko.

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
(1951-2023) Socjolog, historyk idei, publicysta, były poseł. Dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego. W 2013 r. otrzymał Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera w kategorii „Pisarstwo religijne lub filozoficzne” za całokształt twórczości. Autor wielu książek, m… więcej

Artykuł pochodzi z numeru TP 19/2014