Profil dziewczyny z rozwianym włosem, hasło „Wolność – równość – braterstwo”, a pod spodem: płać tu zaraz, bracie, mandat, boś pędził równo, ale nie dość wolno po drodze wśród burgundzkich łąk. Żaden powód do dumy, iż człek złamał prawo, ale piszę o tym dlatego, że raduje się me serce redaktora – pismo przewodnie, formularz, jak i objaśnienia, napisane zostały polszczyzną o niebo zgrabniejszą niż analogiczne kwity, jakie zdarza mi się dostać od warszawskiej straży miejskiej.

Ktoś w ministerstwie przy Quai des Orfèvres widocznie uznał, że każdy język – nawet narodu, który zdaniem eksprezydenta Chiraca powinien siedzieć cicho – ma swoje prawa i wewnętrzne piękno. Sądząc po wyszukanym, nieco staroświeckim stylu tłumaczenia, musiał je zrobić potomek tych, którzy uczyli ongiś Francuzów jeść widelcem. Taka była korzyść z niewczesnego wyskoku naszego wiceministra obrony, że media...