Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa niebieskiego” (Mt 5, 20). Potrzebujemy koniecznie usłyszeć to zdanie Jezusa – my, którzy ze sprawiedliwości uczyniliśmy najważniejszy punkt odniesienia. Sami najchętniej uważamy się za sprawiedliwych („ogólnie w porządku”); zdecydowanie też domagamy się sprawiedliwości (tzn. uznania wszystkich naszych praw i roszczeń); zasadniczo jesteśmy też przekonani nie tylko o swoim prawie, by osądzać innych, ale również o tym, że czynimy to sprawiedliwie – bo w ogóle wszystkim należy „wymierzyć sprawiedliwość”.

Pan mówi nam w przywołanym na wstępie zdaniu, że to, w jaki sposób egzekwujemy sprawiedliwość – tak wobec siebie, jak i wobec innych – może nam otworzyć lub zatrzasnąć przed nosem drzwi do Królestwa niebieskiego.

Jaka to sprawiedliwość? Raczej nieprzystająca do...