Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dziś rzeczywiście „okruch” – intuicja możliwie najmniejsza, najdrobniejszy drobiazg – malutki, a otwierający potężną przestrzeń, w której, jak z wysokości dominującego szczytu, pełną piersią nabiera się kompletnie innego oddechu. Chodzi mi o pieśń – psalm zapisany przez proroka Izajasza w 26. rozdziale jego księgi. Otwiera go zdanie: „Ścieżka sprawiedliwego jest prosta, Ty równasz drogę sprawiedliwego” (Iz 26, 7).
Modliłem się ostatnio tym tekstem, sięgając po nabyty przeszło 30 lat temu w Londynie egzemplarz „Biblii Jerozolimskiej”. I tu – zaraz na wstępie – absolutne zdumienie: w zapisie „Biblii Jerozolimskiej” nasz tekst przedstawia się następująco: „Ścieżka Sprawiedliwego (albo jeszcze lepiej: Tego, który jest Sprawiedliwy) jest prosta; Ty równasz drogę sprawiedliwego” („The path of the Upright One is honesty; you smooth the honest way of the upright”).
Tak więc to samo słowo „sprawiedliwy” użyte jest w tej edycji Pisma najpierw do Boga („Sprawiedliwy”), a potem do człowieka („sprawiedliwy”). Bóg jest pierwszy na drogach sprawiedliwości, wędruje nimi jako pierwszy; człowiek uczy się sprawiedliwości, wędrując po śladach Boga. O tym zresztą Izajaszowy psalm mówi dwa wersety dalej: „bo gdy Twe sądy ukazują się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się, czym sprawiedliwość jest” (Iz 26, 9b).
Jakiej sprawiedliwości uczy się człowiek, idąc za Tym, który jest Sprawiedliwy?
„Biblia Jerozolimska” używa tu określenia: „sprawiedliwość zbawcza” (zbawiająca, uzdrawiająca – ang. saving justice): widząc Boże sądy, „mieszkańcy świata uczą się, czym jest zbawcza sprawiedliwość”.
W naszym świecie żądanie sprawiedliwości – czy też powoływanie się na nią (również przez chrześcijan) – jest więcej niż powszechne. Ile wszakże w owych postulatach czy deklaracjach kryje się Bożego rozumienia sprawiedliwości, która „zbawia” (a więc przemienia człowieka, uzdrawia go, podnosi z popełnionego zła, „resocjalizuje”)?
Nieraz – mówi dalej w swym psalmie Prorok – ów głośny i natrętny krzyk o sprawiedliwość jest jak krzyk kobiety z urojoną ciążą: „Poczęliśmy, wiliśmy się w bólu, ale urodziliśmy tylko wiatr” (w. 18).
Za to Ten, który jest Sprawiedliwy nie tylko potrafi dać życie; On potrafi wskrzesić umarłych: „ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu” (w. 19). Właśnie tak: Boża sprawiedliwość osiąga swój cel nie wtedy, gdy zabija, ale wtedy, gdy wskrzesza! Również z zawinionej śmierci. ©
