Ładowanie...
Śląski blask
Śląski blask
Widoczny na zdjęciu neoklasyczny teatr został zaprojektowany przez niemieckiego architekta i stanął na katowickim rynku jako teatr niemiecki. "Niemieckim słowem niemieckiej sztuce" napisano naa frontowym tympanonie, fasadę pokryto płaskorzeźbami z "Pierścienia Nibelunga". Po roku 1922 rozkwitła tu polskość - rzeźby usunięto, schody przebudowano, zmieniono napis. Teatr niemiecki stał się Teatrem Polskim, któremu w 1936 roku nadano imię Stanisława Wyspiańskiego.
Po prawej stronie teatru zaczyna się ulica Warszawska, niegdyś Friedrichstrasse. To wokół tej ulicy budował się w XIX wieku mieszczański, zamożny charakter Katowic. W 1920 r. zginął tu Andrzej Mielęcki, polski lekarz i działacz polityczny, zamordowany przez bojówkarzy niemieckich. W 1921 r. ulica stała się areną zaciętych walk między Polakami a Niemcami
(na archiwalnej fotografii widzimy scenę z III powstania śląskiego). Stawką była kontrola nad centrum Katowic i drogą na Mysłowice. Tą ulicą wchodziły do Katowic w 1922 r. wojska polskie. W 1926 r. przemianowana na Piłsudskiego. Po wojnie, jako symbol burżuazyjnej świetności, podupadła,
a od niedawna znowu odzyskuje śląski, skomplikowany i wielokolorowy, blask. Również zawołanie pierwszych powstańców "krwią i blizną" zaczyna być interpretowane na różne sposoby. Temu poświęcone będą trzy "śląskie" dodatki "Tygodnika".
Napisz do nas
Chcesz podzielić się przemyśleniami, do których zainspirował Cię artykuł, zainteresować nas ważną sprawą lub opowiedzieć swoją historię? Napisz do redakcji na adres redakcja@tygodnikpowszechny.pl . Wiele listów publikujemy na łamach papierowego wydania oraz w serwisie internetowym, a dzięki niejednemu sygnałowi od Czytelników powstały ważne tematy dziennikarskie.
Obserwuj nasze profile społecznościowe i angażuj się w dyskusje: na Facebooku, Twitterze, Instagramie, YouTube. Zapraszamy!
Podobne teksty
Newsletter
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]