Ostatnią, czytaną kilka tygodni przed śmiercią przez Stanisława Pyjasa książką był "Człowiek zbuntowany" Alberta Camusa. Patrzę na drukowaną na powielaczu ulotkę: "W maju 1977 r. w bramie przy ul. Szewskiej znaleziono zmasakrowane ciało Stanisława Pyjasa, studenta (...) Stanisław Pyjas nie bał się głośno występować przeciwko władzy ludowej. Za to został zamordowany przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa". Wspominam Mszę, odprawioną 15 maja za zamordowanego (nikt w to nie wątpił, mimo uporczywych zaprzeczeń policji, prasy i władz) u krakowskich dominikanów. Koncelebrze przewodniczył o. Tomasz Pawłowski, kazanie głosił o. Joachim Badeni, potężny kościół nie był w stanie pomieścić uczestników. Po Mszy św. ogromny pochód wyruszył z kościoła na ulicę Szewską. Tego dnia powstał Studencki Komitet Solidarności, który upoważnił dziesięć osób do reprezentowania go w życiu publicznym uczelni. Pod deklaracją widnieją ich imiona, nazwiska i adresy. Komitet funkcjonował do sierpnia 1980 r. Cele, które sobie postawił, zostały zrealizowane.