Ten Harley Davidson składający się z odblasków i tysięcy srebrnych rurek i przewodów (na obrazie Davida Parrisha „Buttler Terrace” z 1973 r.); to wnętrze samochodu, pewnie Chryslera, obite fanatstycznie burdelową czerwoną tapicerką (na obrazie Johna Salzta „Bride” z 1969 r.). Trzeba przytrzymywać ręce w kieszeni, żeby nie wyciągnąć się za harcap z głębi wstępnego sceptycyzmu; w przeciwnym razie staje się przed tymi obrazami z rozdziawioną ze zdumienia i podziwu buzią. Jak to jest możliwe, jak to się udało namalować, jakim najdrobniejszym pędzelkiem?
Ludzie wgapiają się w te srebra i purpury dłużej niż w pejzaże zgromadzone obok na równoległej ekspozycji impresjonistów „Od Corota do van Gogha. Impresjoniści w plenerze”. Ta ostatnia nota bene to jedna z coraz liczniejszych ostatnio wystaw pomyślanych wyłącznie dla pecunii; muzea coraz aktywniej uczestniczą w grze rynkowej....