Autorka „Odpływającego ogrodu” nie jest wprawdzie twórczynią pokroju Benigniego (reżysera świetnego filmu „Życie jest piękne”) czy Marka Bieńczyka (autora powieści „Tworki”) i celem, jaki sobie stawia, nie jest poszukiwanie nowych, zaskakujących ujęć tematu, mimo to jej proza skłania do namysłu nad wydolnością konwencji służących do opisu zła nie mieszczącego się w żadnym opisie.

Wysłowić niepojęte
Trudna do wyobrażenia obfitość książek na temat doświadczenia Zagłady rodzi zasadniczą wątpliwość, nie będącą już jednak echem ani wersją słynnej kwestii Theodora Adorna. Dzisiaj - to „dzisiaj” jest czynnikiem ważnym - raczej nie pytamy o to, jak pisać po Holokauście, ale jak o Holokauście czytać. Jak czytać po tym wszystkim, co zostało dotąd napisane, powiedziane, a w końcu i przyswojone przez jakąś przynajmniej część opinii publicznej. Rewelatorski potencjał...