Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
1. Uprawnieni do sprawowania opieki nad kobietą i dzieckiem, zarówno podczas ciąży, jak w trakcie porodu, są lekarz ginekolog-położnik lub położna. Innymi słowy, ciążę można prowadzić również u położnej.
2. Interwencje medyczne w poród fizjologiczny (np. przebicie pęcherza płodowego, podanie kroplówki z oksytocyną, nacięcie krocza – w wielu miejscach wciąż stosowane rutynowo) można stosować tylko w uzasadnionych przypadkach.
3. W przypadku wystąpienia objawów patologicznych, zarówno w czasie ciąży, jak porodu, opiekę nad pacjentką przejmuje lekarz.
4. Jeszcze w ciąży trzeba ustalić „plan opieki prenatalnej” i „plan porodu”. Włączone do dokumentacji medycznej, zawierają rozpiskę wizyt i badań oraz opis preferencji rodzącej, dotyczących miejsca, a także przebiegu porodu (np. preferowane pozycje, obecność bliskiej osoby).
5. Osoby sprawujące opiekę muszą zadbać o przestrzeganie praw pacjenta, a zwłaszcza: respektować prawo do decydowania o zakresie stosowanych procedur medycznych, prawo wyboru miejsca porodu i prawo do korzystania ze wsparcia bliskiej osoby. Rodzącą powinny traktować z szacunkiem, szanować jej prywatność i poczucie intymności, pytać o zgodę przed każdym zabiegiem lub badaniem.
6. Lewatywę i golenie wykonuje się jedynie na życzenie, a kroplówkę podłącza się tylko w sytuacji tego wymagającej. Osoba sprawująca opiekę powinna udzielić informacji o niefarmakologicznych (np. masaż, relaksacja w wodzie) i farmakologicznych metodach łagodzenia bólu porodowego.
7. Osoba przyjmująca poród powinna zachęcać do przyjmowania wertykalnych pozycji i stosowania różnych udogodnień (piłka, drabinki). Także w tzw. drugim okresie porodu można przyjąć dowolną pozycję i przeć zgodnie z własną potrzebą, niekoniecznie „na komendę”.
8. Zaraz po narodzinach dziecko (jeśli jego stan i samopoczucie rodzącej pozwalają) powinno być położone na brzuchu matki; nieprzerwany kontakt „skóra do skóry” powinien trwać co najmniej dwie godziny. Wstępna ocena stanu noworodka może być dokonana przez położną i na brzuchu matki. Dopiero po pierwszym kontakcie z matką noworodek jest badany, ważony i mierzony.
Zobacz: www.rodzicpoludzku.pl
