Pitagoras wyróżnił trzy kategorie muzyczne, ich uszczegółowienia dokonał Boecjusz na początku V wieku po Chrystusie. Mamy więc: musica mundana, humana oraz instrumentalis. Pierwsza tyczy kosmicznej muzyki sfer; druga - niesłyszalnego, choć nieustającego współbrzmienia pomiędzy ciałem a duszą; musica instrumentalis zaś to słyszalna muzyka uzyskiwana choćby przez grę na flecie czy skrzypcach.

Najdoskonalsza jest oczywiście musica mundana. Powstaje w wyniku ruchu gwiazd, następstwa pór roku, cyklicznych przemian w naturze. “Współczesnego czytelnika - pisał w 1993 roku w “Muzyce sfer" Jamie James - uderza w tych trzech rodzajach muzyki przede wszystkim ogromna dysproporcja ich zakresów. Jednak pitagorejczycy sądzili, że istnieje między nimi zasadnicza tożsamość: fletnista i kosmos mogli grać tę samą nutę".

Boecjusz był też twórcą krytycznego...