Można zachichotać, że dobrze im tak, odechciało się patrycjuszom ostentacji bogactwa. Bo jak tu epatować Krugiem rocznik 2004, kiedy potencjalna publiczność tego teatru została w domach? Chyba że pokazać się na Instagramie… Ale tu trzeba roztropnie stąpać po cienkim lodzie resentymentu: jeden z moich ulubionych hasztagów wymyślonych w ostatnich dniach to #guillotine. Zaczęto go dopisywać w komentarzach pod zdjęciami ikon masowej wyobraźni pchających ludziom przed oczy widoczki dziewiczych plaż pod palmami czy malachitowych łąk, wśród których przyszło im cierpieć trudy odosobnienia.

Żeby w głowie niejednego mieszczucha zaskrzypiała gilotyna, wystarczą zdjęcia znajomych, którzy mają ów normalny atrybut klasy średniej, jakim jest wiejski dom, dwa hektary lasu, zarosły zielskiem nieużytek. Tam można puścić luzem wariujące w zamknięciu dzieci, samemu poczytać na trawie...