Czternastoletni Jean-Baptiste Maunier, solista z chóru chłopięcego im. św. Marka działającego przy lyońskiej katedrze, dostaje po kilkaset listów dziennie. W niemal każdym miłosne wyznanie. Kochają się w nim wszystkie dziewczęta Francji i Navarry. Manifestują to wylewnie, jak kiedyś na występach Beatlesów albo żigolaków z boys bands. Kiedy Petits Chanteurs de Saint-Marc produkują się w paryskim Pałacu Kongresowym, gigantyczna hala przez cztery dni z rzędu wypełniona jest do ostatniego miejsca, a średnia wieku publiczności nie przekracza dziesięciu lat.

Christophe Barratier miał trudności ze znalezieniem producenta: “Śpiew chóralny w powojennym internacie?!" - pukano się w czoło. Szczęśliwie jego wujek, aktor i producent Jacques Perrin, zdecydował się zainwestować w staroświecki, nie rokujący zysków temat. Barratier - który zaczął jako gitarzysta klasyczny,...