Człowiek wyklęty i przeklęty, niesprawiedliwie osądzony i bestialsko mordowany, zanim skona, usprawiedliwia swoich oprawców u Boga niby matka niesfornego syna przed nauczycielem: "Widzi pan, ten mój chłopak sam nie wie, co robi, stąd te wagary". Rzeczywiście, ci, którzy Jezusa aresztowali, osądzili i wykonali na nim wyrok, nie wiedzieli, co robią, choć sądzili, że wiedzą. Kierowała nimi troska o Boga, honor i ojczyznę, powiedzielibyśmy dzisiaj. A jednak dopuścili się morderstwa.

Odrzucony i śmiertelnie skrzywdzony Jezus nie zmienia jednak nastawienia do oprawców. Nie myśli o wymierzaniu winowajcom sprawiedliwej kary, a cóż dopiero o zemście. To bezwarunkowe dochowywanie wierności niewiernym pozwala wierzyć, że Bóg Biblii zrobi wszystko, by nikt z nas nigdy nie zginął, i że takie nastawienie Boga względem nas nie jest chwilowe, ale jest stałą cechą Bożego...