Walka z pandemią to także walka o liczbę stron w podręcznikach historii za sto lat. Im bardziej się uda, tym mniej będzie się pisało o COVID-19 w wieku XXII. Ale już teraz dobrze widzimy, że idziemy nie na kilkadziesiąt zdań, lecz na dwa-trzy rozdziały co najmniej.

Rozerwać czas ludzki

To, co wiemy o trzęsieniu ziemi w Lizbonie w roku 1755, wiemy już o pandemii z roku 2020. Tamten kataklizm – najistotniejsza światowa katastrofa naturalna do chwili pojawienia się obecnego wirusa – obrósł tyloma tekstami we wszystkich możliwych gatunkach, że uznając ogrom katastrofy dzisiejszej, łatwo możemy przewidzieć na sto lat do przodu podobną, jej poświęconą, literaturę.

Wybuch wulkanu Tambora w Indonezji w 1815 r., epidemia hiszpanki po I wojnie światowej, tsunami w 2004 r. w Indonezji, trzęsienie ziemi na Haiti w 2010 r. zabiły o wiele więcej ludzi; Czarnobyl i...