Podsumujmy: Iskariota wziął trzydzieści srebrników i zdradził. Rybołap trzy razy zaparł się Nazarejczyka. Cała banda Dwunastu – z wyjątkiem najmłodszego – tchórzliwie rozpierzchła się na cztery strony świata. Ale nigdy nie chwal dnia przed zachodem Słońca, o nie!

Primo: Rybołap jednak ostatecznie się nie załamał pod ciężarem hańby i nie skrócił sam sobie marnego żywota. Secundo: pozostałych dziesięciu też zaskakująco szybko zebrało się do kupy. Nawet Judasz powoli miękł dręczony wyrzutami sumienia. Zwrócił pieniądze. Okazał się człekiem – jak cały jego podły gatunek – niezdolnym udźwignąć czyn naprawdę historyczny. Na szczęście łajza zachował minimum odwagi, żeby się obwiesić. Pytasz – drogi Piołunie – czy to znaczy, że jego dusza zanurzyła się w ogniu wiecznie nieugaszonym? Ech, długo by mówić… Nie czas na to i miejsce. Na razie roboczo możemy założyć, że...