Łże jak naoczny świadek, mówi przysłowie. Przekonałem się o tym, gdy będąc świadkiem wypadku drogowego, chciałem jego przebieg opowiedzieć policjantowi i nie umiałem odtworzyć kolejności zdarzeń. Miałem wrażenie, że wszystko działo się poza czasem, a ja pewnie miałem oczy dookoła głowy i widziałem, co działo się za moimi plecami. Wtedy przyznałem rację przysłowiu. Mówiąc najszczerszą prawdę, szczerze kłamiemy.

Zwykle tę poznawczą bezradność traktujemy jako niedoskonałość, wręcz ułomność naszej natury. W rzeczywistości świadomość takiej bezradności jest atutem. Budzi ludzki rozum i serce i nie pozwala im zasnąć. Tym samym nie pozwala człowiekowi na życie w wydumanym świecie wydumanej szczęśliwości. W rezultacie ta nasza ułomność jest naszą siłą, gdyż ośmiela do sięgania, jak mówi Czesław Miłosz, po niemożliwe. Natomiast źle się dzieje z człowiekiem, gdy sobie ubzdura, że nikt,...