Wyciągnął kartkę papieru. Zaczął kreślić na niej linie. Byłem na Grenlandii po raz pierwszy w życiu, a za kilka dni miałem poprowadzić grupę turystów na pokrywający ją lądolód. Wskazówki włoskiego podróżnika mieszkającego na wschodzie Grenlandii od lat 80. wydawały się bezcenne.

– Od plaży, na której rozbijecie obóz, pójdziesz prosto na wznoszącą się nad nią górę – zakreślił ni to okrąg, ni to garb. – Z niej widać lądolód. Zejdziesz prosto w jego kierunku. Tylko nie wchodź na czarny lód, który jest tu po prawej. Wejdziesz na lodowiec wprost na lewo od niego. Ale nie idź też moreną – jeszcze dalej po lewej wyrysował kolejne linie.

Wieczorem, w dniu, gdy dwie łodzie motorowe przetransportowały nas, nasze bagaże, namioty i prowiant na plażę w fiordzie Nagtivit, wybrałem się na rekonesans. Dopiero z góry odsłaniał się widok na gargantuiczne cielsko grenlandzkiego lądolodu....