Podobno symetria jest estetyką idiotów. Zdają się temu przeczyć renesansowe malowidła, ale także kształt motyla, płatka śniegu i – z grubsza – ludzkiego ciała. Symetrię budują paralele i lustrzane odbicia. Podczas gdy w przyrodzie są synonimem harmonii i porządku, w sztuce oraz w myśleniu bywają wyrazem estetycznego lub intelektualnego uproszczenia (patrz: brzydkie słowo „symetryzm”). Pedro Almodóvar w najnowszym filmie „Matki równoległe” bez wątpienia hołduje pierwszej wizji, zaczerpniętej z porządku natury. Mnoży więc wszelakie równoległości i poszukuje w nich wzajemnego dopełnienia czy wręcz ładu idealnego. Do pewnego momentu świetnie mu się to udaje.

Już w początkowych scenach od razu przeskakujemy z łoża namiętności na łóżko porodowe. A sąsiaduje ono z innym łóżkiem, by spleść ze sobą na zawsze losy dwóch matek, młodszej i starszej, wraz z ich nowo narodzonymi córkami....