Środa wieczór. Jak co tydzień ok. stu młodych osób zbiera się na ekumenicznej modlitwie w krakowskich Bronowicach. Spotkanie nie odbywa się w kościele, tylko w wynajętej sali osiedlowego pawilonu. W środku: prosty duży krzyż, wykładzina i trochę krzeseł. Ludzie podnoszą ręce, modlą się spontanicznie, wołają o Ducha Świętego. Tak wygląda każde spotkanie wspólnoty Głos na Pustyni, którą założyło i prowadzi małżeństwo – Karol i Małgosia.
Niedziela rano. Msza w parafii w małym miasteczku we wschodniej Polsce. Pełen kościół. Każdy szmer i ruch ściąga na siebie uwagę innych. Proboszcz wychodzi na ambonę z ogłoszeniami duszpasterskimi. Mówi, że „osoby z ulicy X i Y, które odmówiły sprzątania kościoła w ubiegłym tygodniu, dokonały publicznego wyznania niewiary, i że osoba, która zrobiła sobie z naszego cmentarza prywatne wysypisko śmieci, musi pamiętać, że Bóg – owszem – jest...