Albowiem granice to - jak wiadomo - zawsze rzecz umowna, a co jest, a co nie jest kłamaniem stało się ostatnio w Polsce przedmiotem decyzji sądowych, a nie oceny opartej na zdrowym rozsądku lub przyzwoitości. W trakcie debat telewizyjnych politycy nieustannie mówią "pan kłamie". Dawniej człowiek honorowy wyzywałby za to na pojedynek, a mniej honorowy wykonał odpowiednie rękoczyny. Teraz nie, odpowiedź brzmi bowiem: "to nie ja kłamię, to pan kłamie". I tyle, a potem widzimy jak w Sejmie idą obok siebie i wymieniają żarty. Kłamstwo nie jest już ewenementem, ale codzienną czynnością, za którą praktycznie nie ma kary, czego przykładem wyrok na Leppera, który zapadł i nic z tego nie wynikło. Kłamstwo jest metodą działania politycznego, bo obywatele nie sięgnęli jeszcze do poziomu polityków i kłamstwo nie spływa po nich, jak woda po kaczce, więc zawsze kłamstwo polityczne wzbudza...