Polskie Stronnictwo Ludowe nigdy nie ukrywało, że zamierza pozostać w koalicji z Sojuszem Lewicy Demokratycznej tylko tak długo, jak długo będzie mu się to opłacać. A zatem wszystko w stosunkach z SLD było przedmiotem przetargu: coś za coś. Na ogół chodziło o nowe stanowiska dla ludowców albo o załatwienie spraw dotyczących wąsko postrzeganego elektoratu klasowego (wiejskiego) bądź grup interesów związanych z PSL.

Tak było i tym razem: za poparcie dla SLD-owskiej ustawy o winietach drogowych żądano przeforsowania PSL-owskiej ustawy o biopaliwach (a chodzi w tym przypadku o naprawdę wielkie pieniądze) oraz co najmniej dwóch nowych stanowisk wiceministrów dla polityków z PSL. Ludowcy liczyli, że SLD jest w kiepskiej kondycji, a więc i tym razem im ustąpi, a oni z kolei na demonstracyjne rozstanie się z Sojuszem będą mieć jeszcze dość czasu przed wyborami parlamentarnymi. No i...