Dzwoni mama od teatrów dla dzieci. „pani elizo, 1863, styczeń, rocznica! trzeba coś zmontować na szybko!”. „powstanie?”. „pani to zawsze! program słowno-muzyczny”. „oho”. „chciałabym Sienkiewicza. dopasujemy coś?”. „ba, husarię”. „super! mogą być też teksty z innych powstań”. „tylko miesiące podmienić”. „a co z kostiumami, scenografią?”. „hm, tu trzeba postawić na Artura Grottgera”. „skontaktuje nas pani?”. „u, tego jeszcze nie robiłam”. „za kogo się pani przebierze?”. „za Bukę, w kir”. „to z Muminków!”. „świetnie, przecie nie byłoby tych trolli, gdyby nie mitologia powstania styczniowego”. „żartuje pani?!”. „gdzie tam”. „niech pani o tym powie na apelu! dyrektor mówił, że pani jest ryzykowna, ale powstania nie da się przegrać, nie?”.  

Wycieczka klasowa do Londynu. pytam Rudą esemesowo, co najbardziej jej się podoba. „Chinatown” – odpowiada. tak, słała zdjęcia z przewagą...