To nie są proste pytania. Jak współcześnie opowiadać o gorących wydarzeniach z 12-15 maja 1926 r., gdy jeden z ojców założycieli II Rzeczypospolitej, Józef Piłsudski, zdecydował się dokonać zbrojnego zamachu stanu, by przejąć (oraz, jak twierdził, uzdrowić) rządy w Polsce?

Czy jest w tej dramatycznej historii jakaś postać, do której – na drodze budowania pozytywnej pamięci historycznej – można by się odwołać, a zarazem przemyśleć doświadczenie zamachu majowego? I czy wreszcie – unikając prostych analogii – obecna ostra polaryzacja społeczno-polityczna, która trawi Polskę, nie jest rekomendacją dla takiej dyskusji?

Niedawno, 12 maja 2016 r., minęło 90 lat od zamachu majowego – i choć była to okrągła rocznica, w polskich mediach (za wyjątkiem kilku bardziej lub mniej poczytnych periodyków i dodatków historycznych) wydarzenie to nie wzbudziło poważnej refleksji czy namysłu...