Lekcję w klasie maturalnej zacząłem od swobodnej rozmowy. „Co wydało się wam w powieści intrygujące, a co was odrzucało? Czy dostrzegliście w niej związek z aktualnymi kwestiami społecznymi, z prywatnymi dylematami?”.

Przyznaję – mam szczęście. Uczę w szkole, w której jest wielu uczniów naprawdę czytających i chętnych do dyskusji. Tym razem jedna z uczennic wytknęła autorowi szowinistyczną wizję świata: przemoc wobec kobiet, trywializujący obraz bohaterek sprowadzonych do roli obiektów seksualnej agresji i społecznie zmarginalizowanych. Ten zarzut odnosił się także do przenikającej powieść przemocy, do odrażających i brutalnych relacji międzyludzkich.

Nie to pokolenie

O jakiej książce rozmawialiśmy? Nie, nie o „Potopie”, ale o „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza, utworze, który uchodzi za jedyny „wirus” buntu i wolności w konserwatywnym, bogoojczyźnianym kanonie....