Profesor Henryk Markiewicz określił kiedyś jedną z wielu naszych polemik jako "rozmowę psa z kotem". Miał rację, choć przyznać muszę, że do dziś nie wiem, kto jaki gatunek reprezentuje. Żyjemy w całkiem innych światach, choć nie dlatego, że czytamy inne książki, ale dlatego, że inny robimy z nich użytek. Markiewicza interesuje najbardziej cnota poprawności (interpretacji, definicji), mnie napędza pokusa oryginalności. Markiewicza interesuje "uogólniająca wiedza o literaturze", mnie - idiosynkratyczne dyskusje o samej literaturze. Markiewicza pasjonują teorie, mnie ciekawi ich wykorzystywanie. Markiewicz powołuje się na "rasowych" polonistów, mnie raczej pociągają inteligentne kundle. Mówimy różnymi językami i inne roboty wykonujemy. Markiewicza nieustannie zaprząta szukanie istoty rzeczy i jej najtrafniejsza prezentacja. Mnie takie szukanie esencji nie interesuje i bardziej...