Jest wiosna 1941 roku. Powiedzmy, że pracuję jako protokólantka w wydziale karnym sądu grodzkiego przy ulicy Czarnieckiego. Jeżdżę do pracy tramwajem numer 3, przez Krakowską i III Most, potem przez bramę getta na rogu ulic Kącik i Lwowskiej i ulicą Limanowskiego. Wysiadam po „stronie aryjskiej” (w getcie nie ma przystanków). Na posterunku policji przy bramie z napisem Jidischer Wojnbezirk i gwiazdą Dawida pokazuję stałą przepustkę.

„Ci ludzie przejeżdżają tramwajem przez getto i obrzucają nas pogardliwo-ciekawym spojrzeniem” - wspomina Halina Nelken. A ja? Czy idąc do pracy, zdaję sobie sprawę, że są skazani na zagładę?

*

„Żydowska dzielnica mieszkaniowa” powstała na mocy dekretu gubernatora dystryktu krakowskiego z 3 marca 1941 roku. Zajmowała kilka ulic w dzielnicy Podgórze. Otoczona murem, pilnie strzeżona przez policję, istniała dwa lata. Została...