Kiedy w IV w. powstawały tu pierwsze klasztory, wokół rozciągało się pustkowie. Dziś, by dotrzeć do ojczyzny monastycy-zmu starczy skręcić kilkanaście kilometrów w bok od trasy Kair-Aleksandria. Od 1600 lat bije tu serce egipskiego Kościoła.

Ojciec Nikodemos od świętego Makarego (tak brzmi jego pełne imię zakonne) co parę dni dyżuruje przy furcie. Wita gości, rozdaje pielgrzymom waciki nasączone pobłogosławionym olejem z kościelnych lamp. Przydadzą się podczas choroby. - Trzeba potrzeć obolałe miejsce, powinno pomóc - tłumaczy, śmiejąc się serdecznie. I pomoże? - Trzeba mocno wierzyć, wiara odgrywa większą rolę niż olej - tłumaczy mnich i znowu wybucha radością.

Wobec koptyjskich pielgrzymów jest poważniejszy, choć uśmiech nie schodzi mu z twarzy. Egipscy chrześcijanie są konserwatywni, spoufalanie się z mnichami uchodziłoby za grubiaństwo. Słudzy Kościoła, choćby...