Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Urodził się w 1942 r. jako Makram Eskander Nicola. Skończył studia inżynieryjne, ale mimo że dostał posadę wykładowcy uniwersyteckiego, postanowił przyjąć mniszy habit. Odrzucił propozycję zagranicznego doktoratu, a także możliwość zostania żonatym duchownym i w 1969 r. wstąpił do klasztoru Deir Al-Sourian. Już rok później – wbrew swojej woli – przyjął święcenia kapłańskie, a w 1972 r. koptyjski papież Szenuda III, znowu przy sprzeciwie mnicha, wyświęcił go na biskupa Damietty. Odtąd był znany jako Anba Biszoj (na pamiątkę jednego ze starożytnych ojców pustyni). W 1990 r. Szenuda wyniósł go do rangi metropolity; odtąd Anba Biszoj stał się jedną z najznaczniejszych postaci Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego.
Koptowie żyją głównie w Egipcie, jest ich ok. 7–10 mln. Korzeni swojej wspólnoty upatrują w działalności św. Marka. Po 451 r. nie przyjęli dogmatu chalcedońskiego o dwóch naturach (boskiej i ludzkiej) Chrystusa i odłączyli się od innych wspólnot chrześcijańskich. Anba Biszoj zasłynął zaangażowaniem w ruch ekumeniczny. Działał w Światowej Radzie Kościołów: był m.in. członkiem jej Komitetu Naczelnego i najistotniejszej z Komisji – Wiara i Ustrój. Sekretarz generalny ŚRK, pastor luterański Olav Fykse Tveit z Norwegii, wspominając Anbę Biszoja, docenił jego oddanie sprawie „jedności i wspólnego świadectwa”. ©℗