Ludzie uczestniczą dobrowolnie w aktach okrucieństwa, bo czują wtedy euforię. Czują się szczęśliwi i połączeni wspólnotą – pisał dziennikarz „The Atlantic”, Adam Serwer, gdy zastanawiał się nad fenomenem zbiorowego szyderstwa i właśnie przemyślanego okrucieństwa jako klucza do sukcesu prezydentury Donalda Trumpa. Poprzedni przywódca USA odkrył, że ma elektorat, który łączyło nie tylko poczucie niedocenienia i tęsknoty za „amerykańskim marzeniem”, ale też, co strach przyznać (bo człowiek empatyczny w każdym chce dostrzegać jakieś racje, co bywa niemądre), upodobanie do brutalnych spektakli.

Nie jest to zjawisko specyficznie amerykańskie ani też nowe w historii i na pewno nie wymyślono go w XXI wieku. W czasach sprzed kina i telewizji to egzekucje bywały właśnie źródłem specyficznej rozrywki. Wśród publiczności zapewne wielu ludzi gromadziło się, by w kontrolowanych warunkach...