Choć precyzja myślenia to mój osobisty bzik, zapewne zdarza mi się czasem użyć jakiegoś banału, przez zagapienie czy dla wygody. Nieładnie, ale może to znak, że czas się przyjrzeć temu zjawisku.

W pysznym monologu scenicznym Jerry Seinfeld domaga się z rosnącą, komiczną irytacją, by ktoś wreszcie wyjaśnił mu, co to znaczy „jest jak jest” (it is what it is). „Po co w ogóle żyjecie? Żeby zapełniać pustą przestrzeń w pokoju dźwiękami bez znaczenia? Wolałbym już, żeby ktoś dmuchał mi powietrzem prosto w twarz, niż mówił: jest jak jest. (...) Jeśli powtórzysz to samo słowo w jednym zdaniu, od razu brzmisz jak ktoś bardzo pewny siebie. Biznes to biznes. Zasady to zasady. Umowa to umowa. Jak się dowiemy, kto jest kim i co jest czym, to będzie jak będzie, bo jest jak jest!”. Seinfeld złości się na tautologię, która pozwala pozornie podkreślić wagę słów (jak siłacz rąbiący...