Cykl XIX-wiecznych fotografii Eadwearda Muybridge’a, przedstawiający galop w kolejnych fazach ruchu, należy do oficjalnej prehistorii kina, ale dla afroamerykańskiego reżysera Jordana Peele’a znaczenie ma też kolor skóry jeźdźca. Przed nami już trzeci jego tytuł, po „Uciekaj!” (2017) i „To my” (2019), w którym horror jako gatunek stał się matrycą wypełnioną komentarzem społecznym, wyrosłym ze zbiorowych lęków i wymierzonym w rasowe stereotypy. Przy okazji Peele w błyskotliwy sposób rozruszał gatunkowe schematy i natychmiast obwołany został mistrzem nowego kina grozy.

Tym razem podąża w owym kierunku jeszcze dalej i śmielej, nie rezygnując ze swojej misji. Aczkolwiek film o dzisiejszych postkowbojach, urodzonych w cieniu Hollywoodu i nawiedzanych przez UFO, to kinofilska zabawa służąca nie tyle samej sobie i nie tylko przepisywaniu historii kina, co demaskowaniu jego mocno...