Mamy wszystko, a nie mamy czasu” – napisała trzy miesiące temu na blogu Małgorzata Ohme, psycholożka rozwojowa i terapeutka dziecięca.

„Kiedy ktoś mnie pyta o współczesnego rodzica, odpowiadam »Jest lepszy, mądrzejszy, bardziej świadomy, okazuje czułość, rozmawia, pyta, jest ciekawy, rozwija się. Ale… nie ma czasu«. – pisała dalej Ohme. – Cóż więc to dziecko ma z jego mądrości? Piętnaście minut wieczorem, gdy rodzic pochyli się nad nim i zapyta »Co w szkole, przedszkolu?«, ale już nie zdąży zapytać: »A co poza tym?«. A to, co poza tym, bywa najważniejsze. Tam siedzi konflikt z przyjaciółką, lęk przed nauczycielem, frustracja z poczucia bycia gorszym, samotność. Uważam, że wiele dzieci dziś jest samotnych, bo rodzice nie mają dla nich czasu”.

O ile mniej więcej do końca czerwca dylemat opisany przez terapeutkę zagłuszany jest codziennym zgiełkiem i pośpiechem – tak...